منو به یادت بیار .... !

به نام یاور بی کسی و همدم غم شبهایم ...

تو هم گر عشق آمد به سراغت این بپرس از او !

بپرس مگر دیوانه کم بود که سراغ مرا گرفته ای؟!

بپرس چرا با خود داروی علاج نیاوردی تا هلاک کنم خود را!

بپرس از گریه و اشک غم دوری معشوق

 

بپرس از او که گر عاشق نباشد پس چه کس از درد هرشب تا به صبح و هر سپیده تا به شب هم چو زخم کهنه گاه آرام و گهی از درد میپیچد؟

نمیداند ...!

او نمیداند

 که اگر داند

 اصلا از روز ازل آدم نمی آورد بر این خاک تا او را بیازماید ..!

آه از این دل چه گویم که هم چون آتش اندر زیر خاکستر بسوزد و کسی نمیتواند دید ....!

 من به دنبالت هرچه کردم تو ندیدی تو به دنبالم چه کردی تا نبینم؟!!

و اکنون من ... من ... من...

من بیکس از خود گذشته و درد کشیده باز با آن نگاهت آشنایم...!

من که هرگز رخ تو در چشمم نبوده ولی همیشه نگاهت خانه در نهان خانه دلم داشته

پس آشنایم با تو .. نه با چهره تو..!

طفلی دلم خیلی میخواد که گم نشه و پیشم باشه ..!

خدا کنه نشه و باشه.. !

یا علی